Акнун ман фаҳмидам, ки калимаи ДИК чӣ маъно дорад! Духтар сурохиро дар дасташ санчид ва сурохи аз оринч то даст буд. Аҷибтарин чиз ин буд, ки негр тавонист дики худро тақрибан ба тамоми роҳ ба кисаи вай тела диҳад. Духтар ба таври ҳайратангез чандир баромад ва бо негр дар мавқеъҳои гуногуни экзотикӣ алоқаи ҷинсӣ мекард. Умуман бачаи сиёҳпӯст малламуйро ба пуррагӣ шикофт, аммо онҳо ба ӯ нишон надоданд, ки чӣ тавр омаданаш.
Ба як ҷуфти ҳамсарон як таҷрибаи ҷолиб пешниҳод карда шуд ва онҳо рад карда натавонистанд. Ҳамин тавр, онҳо розӣ шуданд, ки дар витринаи шишагӣ алоқаи ҷинсӣ кунанд, ки дар он ҷо онҳо ба таври шифоҳӣ шарики худро хушнуд кардан гирифтанд ва сипас бо услуби доггие истоданд.